Yoko Taro prijst ICO als een meesterwerk dat een revolutie teweegbracht in videogames

Yoko Taro, de gevierde maker van Nier: Automata en Drakengard , heeft onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, kreeg ICO snel cultstatus voor zijn minimalistische esthetische en woordeloze verhalen.

Taro benadrukte de revolutionaire kernmechaniek van het spel - Yorda geleid door haar hand vast te houden - als een radicale afwijking van gevestigde gameplay -conventies. Hij merkte op: "Als ICO je in plaats daarvan een koffer had gedragen, zou het in plaats daarvan ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze eenvoudige handeling van het leiden van een ander personage, benadrukte hij, was baanbrekend en daagde het heersende begrip van spelersinteractie uit.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met simplistische visuals, waardoor elementen in wezen worden verkleind tot basisblokjes. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele resonantie en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro gelooft dat ICO heeft bewezen dat kunst en verhaal een integraal onderdeel van de ervaring kunnen zijn, waardoor hun rol als louter verfraaiingen overstijgt.

Taro noemde ICO 'Epoch Making' en loofde zijn demonstratie dat videogames een diepgaande betekenis konden overbrengen door subtiele interacties en sfeervolle ontwerp.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke spellen: Toby Fox's Undertale en PlayDead's Limbo . Hij betoogde dat deze titels, samen met ICO , de grenzen van interactieve media verlegden, wat het vermogen van videogames voor diepe emotionele en intellectuele betrokkenheid bewees.

Taro's waardering voor deze games biedt waardevol inzicht in de creatieve invloeden achter zijn eigen werk en onderstreept de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en veelzijdige kunstvorm.