กฎของศาลในสหภาพยุโรป: Steam, GOG ต้องอนุญาตให้ขายเกมดิจิตอล

ศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรปได้ทำการตัดสินใจอย่างก้าวล้ำยืนยันว่าผู้บริโภคในสหภาพยุโรปสามารถขายเกมและซอฟต์แวร์ที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ได้อย่างถูกกฎหมายแม้ว่าข้อตกลงใบอนุญาตผู้ใช้ปลายทาง (EULA) ห้ามมิให้มีการกระทำดังกล่าว การพิจารณาคดีนี้มีความหมายที่สำคัญสำหรับตลาดดิจิตอลเช่น Steam, Gog และ Epic Games มาเจาะลึกลงไปในรายละเอียดและเข้าใจขอบเขตการตัดสินใจครั้งนี้อย่างเต็มที่

การคว่ำบาตรศาลของสหภาพยุโรปขายคืนเกมที่ดาวน์โหลดได้

หลักการของความอ่อนเพลียและขอบเขตลิขสิทธิ์

พื้นฐานทางกฎหมายสำหรับการพิจารณาคดีนี้เกิดขึ้นจากข้อพิพาทระหว่างผู้ค้าปลีกซอฟต์แวร์ที่ใช้และนักพัฒนา Oracle ซึ่งเริ่มแรกเข้าร่วมในศาลเยอรมัน ศาลยุติธรรมแห่งยุโรปได้กำหนดหลักการของความอ่อนเพลียของการกระจายที่ถูกต้องหรือเรียกว่าหลักการของการอ่อนเพลียของลิขสิทธิ์ หลักการนี้บอกว่าเมื่อผู้ถือลิขสิทธิ์ขายสำเนาและให้สิทธิ์แก่ลูกค้าในการใช้อย่างไม่มีกำหนดสิทธิ์พิเศษในการควบคุมการกระจายของสำเนานั้นหมดลง

การตัดสินใจที่สำคัญนี้ช่วยให้ผู้บริโภคทั่วสหภาพยุโรปสามารถขายใบอนุญาตสำหรับเกมดิจิทัลและซอฟต์แวร์ ผู้ซื้อดั้งเดิมสามารถโอนใบอนุญาตของพวกเขาอนุญาตให้ผู้ซื้อรายใหม่ดาวน์โหลดเกมโดยตรงจากเว็บไซต์ของผู้เผยแพร่ การพิจารณาคดีของศาลอย่างชัดเจน:

"ข้อตกลงใบอนุญาตที่อนุญาตให้ลูกค้ามีสิทธิ์ใช้สำเนานั้นเป็นระยะเวลาไม่ จำกัด ซึ่ง Rightholder ขายสำเนาให้กับลูกค้าและทำให้หมดสิทธิ์ในการจัดจำหน่ายพิเศษของเขา ... ดังนั้นแม้ว่าข้อตกลงใบอนุญาตจะห้ามการโอนเพิ่มเติม

อย่างไรก็ตามการดำเนินการตามการพิจารณาคดีนี้นำเสนอความท้าทาย ผู้ซื้อดั้งเดิมจะต้องจัดเตรียมรหัสเพื่อโอนใบอนุญาตและต้องริบการเข้าถึงเกมเมื่อขายต่อ การขาดตลาดที่ได้มาตรฐานสำหรับการทำธุรกรรมเหล่านี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับโลจิสติกส์ของการโอนใบอนุญาตโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากสำเนาทางกายภาพอาจยังคงลงทะเบียนกับบัญชีเจ้าของเดิม

(1) "หลักการของการอ่อนเพลียลิขสิทธิ์คือขีด จำกัด ของสิทธิทั่วไปของเจ้าของลิขสิทธิ์ในการควบคุมการกระจายงานของพวกเขาเมื่อมีการขายสำเนางานได้รับการขายโดยได้รับความยินยอมจากผู้ถือลิขสิทธิ์ (ผ่าน Lexology.com)

ผู้ค้าปลีกไม่สามารถเข้าถึงหรือเล่นเกมเมื่อขายต่อได้

ในขณะที่การพิจารณาคดีนี้แทนที่ข้อที่ไม่สามารถถ่ายโอนได้ทั่วไปที่พบในข้อตกลงผู้ใช้ แต่ก็กำหนดข้อ จำกัด ที่สำคัญ: ผู้ขายจะต้องทำให้สำเนาดิจิตอลใช้งานไม่ได้ในคอมพิวเตอร์ของตนเองเมื่อขายต่อ ศาลยุโรปเน้นว่า:

"ผู้ซื้อต้นฉบับของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่จับต้องได้หรือจับต้องไม่ได้ซึ่งสิทธิในการแจกจ่ายลิขสิทธิ์ของผู้ถือลิขสิทธิ์หมดลงจะต้องทำให้สำเนาดาวน์โหลดลงในคอมพิวเตอร์ของเขาเองไม่สามารถใช้งานได้ในเวลาที่ขายต่อไป

สิ่งนี้ทำให้มั่นใจได้ว่าการขายคืนจะไม่นำไปสู่การทำซ้ำและการใช้ซอฟต์แวร์โดยไม่ได้รับอนุญาต

อนุญาตให้ทำซ้ำสำเนาที่จำเป็นสำหรับการใช้งานโปรแกรม

ศาลยังกล่าวถึงประเด็นเรื่องสิทธิในการทำซ้ำโดยชี้แจงว่าในขณะที่สิทธิพิเศษในการจัดจำหน่ายหมดลงสิทธิพิเศษของการทำซ้ำยังคงไม่บุบสลายแม้ว่าจะมีค่าเผื่อบางอย่าง การพิจารณาคดีระบุว่า:

"ในบริบทนี้คำตอบของศาลคือผู้ซื้อสำเนาที่ตามมาซึ่งสิทธิในการแจกจ่ายของผู้ถือลิขสิทธิ์นั้นหมดไปถือว่าเป็นผู้ซื้อที่ชอบด้วยกฎหมายดังนั้นเขาจึงสามารถดาวน์โหลดลงในคอมพิวเตอร์ของเขาได้ (ผ่านกฎหมายลิขสิทธิ์ของสหภาพยุโรป: คำอธิบาย (ข้อคิดเห็นของเอลก้าในชุดกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญา) ฉบับที่ 2)

ซึ่งหมายความว่าอนุญาตให้ใช้สำเนาที่จำเป็นสำหรับการใช้งานโปรแกรมและไม่มีสัญญาใดที่สามารถห้ามได้

ข้อ จำกัด ในการขายสำเนาสำรอง

ในที่สุดศาลชี้แจงกฎรอบสำเนาสำรองโดยระบุว่า:

"ผู้ซื้อโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ถูกกฎหมายไม่สามารถขายสำเนาสำรองของโปรแกรมได้" นี่เป็นไปตามศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรป (CJEU) ในกรณีระหว่าง Aleksandrs Ranks & Jurijs Vasilevics v. Microsoft Corp

การพิจารณาคดีนี้เป็นการเน้นย้ำถึงความสมดุลที่เหมาะสมระหว่างสิทธิของผู้บริโภคและการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งเป็นแบบอย่างสำหรับการขายต่อเนื้อหาดิจิทัลในสหภาพยุโรป