Doom’un savaşı modern metal müziğin yanında nasıl gelişir?

Doom'un kalıcı mirası, metal film müziğine ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır. Tek bir not, şeytani öfkenin geçici bir görüntüsü - hepsi metal çığlık atıyor. Ateş, kafatasları ve cehennem yaratıkların ikonik görüntüleri, herhangi bir Iron Maiden konserinin estetiğini yansıtıyor. Doom ve daha ağır müzik arasındaki bu simbiyotik ilişki, oyunun oynanışının yanında gelişti ve her ikisi de otuz yılı aşkın bir süredir kendilerini yeniden keşfetti. Thrash metal kökenlerinden Doom, Doom: The Dark Ages 'in metalcore yoğunluğuyla sonuçlanan çeşitli metal alt türlerini araştırdı.

Orijinal 1993 Doom, 80'lerin sonlarından ve Pantera ve Alice gibi 90'ların başı metal devlerinden ilham aldı. Bu etki, Pantera'nın "Savaş Ağzı" na benzer şekilde benzer bir riff içeren "Untitled" (E3m1: Cehennem Keep) gibi parçalarda belirgindir. Genel film müziği, Metallica ve Şarbon'u anımsatan thrash metal elemanlarını içeriyor ve oyunun hızlı tempolu eylemini mükemmel bir şekilde tamamlıyor. Bobby Prince'in skoru, oyunun ikonik silah oyunuyla mükemmel bir şekilde senkronize edilmiş zamansız bir klasik olmaya devam ediyor.

Bu sinerji, deneysel Doom 3 (2004) 'e kadar on yılı aşkın bir süredir devam etti. Bu hayatta kalma korkudan ilham alan taksit, bazıları tartışmalı (el feneri tamircisi gibi) riskler aldı. Yavaş temposu yeni bir sonik manzara talep etti. Trent Reznor'un katılımı başlangıçta dikkate alınırken, Chris Vrenna ve Clint Walsh nihayetinde skoru besteledi ve karmaşık zaman imzaları ve rahatsız edici atmosferi ile Tool'un lateralus 'u anımsatan bir ses yarattı.

Doom 3'in başarısına rağmen, hayatta kalma korku unsurları artık dizide bir aykırı olarak görülüyor. Bu, Call of Duty ve Halo gibi konsol atıcılarının yükselişiyle 2000'lerin başlarında FPS oyunlarının daha geniş evrimini yansıtır. Film müziğinin vardiyası, o zamanlar metal müziğin çalkantılı durumunu yansıtıyor ve Nu-Metal'in düşüşünün tuzaklarından kaçınıyor.

2016 Doom yeniden başlatma, muzaffer bir dönüşü biçimlendirdi. Mick Gordon'un djent infüzyonlu bir başyapıtı olan çığır açan film müziği, oyunun acımasız temposunu mükemmel bir şekilde yakaladı. Skorun yoğunluğu, orijinali bile aşıyor, artık oyun deneyiminden ayrılamıyor. Doom Eternal (2020), Gordon'un etkisini öne çıkarırken, o zamanlar türün popülaritesini yansıtan metalcore güdümlü bir film müziği ile sonuçlanan daha işbirlikçi bir yaklaşım gördü. Selefi Mirrors *'ın daha deneysel oyunuyla karşılaştırıldığında daha hafif his.

• Doom 2016 kişisel bir favori olmaya devam ederken, film müziğinin evrimi metalin evrimini yansıtıyor. Doom: Karanlık Çağlar Büyüleyici yeni bir bölüm sunuyor. Oyunun daha yavaş temposu ve bir kalkan kullanan yakın dövüş savaşına vurgu, ağırlığı çeviklikle dengeleyen bir film müziği öneriyor. Açıklanan snippet'ler, hem klasik hem de modern metalden etkilenen bir puanla işaret ediyor, Knocked Loose gibi bantlardan ilham alıyor ve orijinal kıyamet *anımsatan thrash elemanlarını birleştiriyor.

Dark Ages'in dev mekanikleri ve mitolojik yaratıklarıyla oynanışı, orijinalin koridor tabanlı savaşını genişletiyor. Bu evrim, modern metalin deneylerini yansıtıyor, türleri harmanlıyor ve sınırları zorluyor. Film müziğinin ezilme ağırlığı ve daha hafif arasında sorunsuz bir şekilde geçiş potansiyeli, daha melodik anlar heyecan verici bir işitsel deneyim vaat ediyor. Doom: The Dark Ages, yeni bir metal şaheser sunmaya hazırlanıyor ve potansiyel olarak serinin hayranları ve metal müzik için yeni bir favori haline geliyor.

IMGPIMGPIMGP%