Jak walka Doom ewoluuje wraz z nowoczesną muzyką metalową

Trwałe dziedzictwo Dooma jest nierozerwalnie związane z metalową ścieżką dźwiękową. Pojedyncza nuta, ulotny obraz demonicznej furii - wszystko krzyczy metal. Ikoniczne obrazy ognia, czaszek i piekielnych stworzeń odzwierciedlają estetykę każdego koncertu Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja między zagładą a cięższą muzyką ewoluowała wraz z rozgrywką gry, obaj na nowo na nowo. Z początków thrash metal Doom badał różne podgatunki metalowe, którego kulminacją jest intensywność metalcore Doom: The Dark Eges .

Oryginalna Doom z 1993 roku przyciągnęła inspirację z metalowych gigantów metalowych lat 80. i wczesnych lat 90., takich jak Pantera i Alice in Chains. Wpływ ten jest widoczny w utworach takich jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep), który zawiera riff niezwykle podobny do „Ujścia Wojny” Panteri. Ogólna ścieżka dźwiękowa zawiera metalowe elementy przypominające Metallikę i wąglika, doskonale uzupełniając szybką akcję gry. Wynik Bobby'ego Prince'a pozostaje ponadczasowym klasykiem, doskonale zsynchronizowanym ze kultową strzelaniem gry.

Ta synergia trwała ponad dekadę do eksperymentalnego Doom 3 (2004). Ta inspirowana horrorami rata inspirowana przetrwaniem podjęła ryzyko, niektóre kontrowersyjne (jak mechanika latarki). Jego wolniejsze tempo wymagało nowego krajobrazu dźwiękowego. Podczas gdy początkowo rozważano zaangażowanie Trenta Reznora, Chris Vrenna i Clint Walsh ostatecznie skomponowali wynik, tworząc dźwięk przypominający Materalus , ze złożonymi podpisami czasowymi i niepokojącą atmosferą.

Niezależnie od sukcesu Doom 3jego elementy horroru przetrwania są teraz postrzegane jako wartości odstające w serii. Odzwierciedla to szerszą ewolucję gier FPS na początku 2000 roku, wraz z powstaniem strzelców konsolowych, takich jak Call of Duty i Halo . Shift ścieżki dźwiękowej odzwierciedla w tym czasie burzliwy stan metalowej muzyki, unikając pułapek upadku Nu-Metal.

Ponowne uruchamianie 2016 Remat oznaczał triumfalny powrót do formy. Przełomowa ścieżka dźwiękowa Micka Gordona, arcydzieło z DJent, doskonale uchwyciło nieustępliwe tempo gry. Intensywność partytury, nawet przewyższająca oryginał, jest teraz nierozłączna od gry. Doom Eternal (2020), jednocześnie zawierający wpływ Gordona, widział bardziej wspólne podejście, co skutkuje ścieżką dźwiękową napędzaną metalcore, odzwierciedlającą popularność gatunku. Lżejsze uczucie w porównaniu z jego poprzednikami Eternal *bardziej eksperymentalna rozgrywka.

Podczas gdy Doom 2016 pozostaje osobistym faworytem, ​​ewolucja ścieżki dźwiękowej odzwierciedla ewolucję samego metalu. Doom: The Dark Eges przedstawia fascynujący nowy rozdział. Wolniejsze tempo rozgrywki i nacisk na walkę w zwarciu, wykorzystując tarczę, sugeruje ścieżkę dźwiękową, która równoważy ciężkie zwinne. Ujawnione fragmenty wskazujące na wynik pod wpływem zarówno klasycznego, jak i nowoczesnego metalu, czerpiąc inspirację z zespołów takich jak Knocked Loose i zawierające elementy Thrash przypominające oryginalne zagładę .

Rozgrywka Dark Ages, z gigantycznymi mechami i mitologicznymi stworzeniami, rozszerza się na walkę opartą na korytarzu oryginału. Ta ewolucja odzwierciedla eksperymenty współczesnego metalu, mieszając gatunki i przekraczając granice. Potencjał ścieżki dźwiękowej do płynnego przejścia między miażdżącą ciężarem a lżejszymi, bardziej melodyjnymi momentami obiecuje ekscytujące wrażenia słuchowe. Doom: The Dark Ages ma na celu dostarczenie nowego metalowego arcydzieła, potencjalnie stając się nowym ulubieńcem dla fanów zarówno serii, jak i muzyki metalowej.

IMGP%