Assassin's Creed 2 ve 3, dizinin şimdiye kadar gördüğü en iyi yazmaya neden oldu?

Assassin's Creed serisinin en unutulmaz anlarından biri , Assassin's Creed 3'te erken gerçekleşir. Takımını yeni dünyada toplayan Haytham Kenway - ya da oyuncunun inandığı - bir suikastçının tüm ayırt edici özelliklerini genişletiyor: gizli bir bıçak, Ezio Auditore'a rakip olan karizma ve Yerli Amerikalıları serbest bırakmak ve İngiliz askerleriyle savaşmak gibi kahramanca eylemler. Aslında bir Tapınak olduğu vahiy, sadece tanıdık ifadeyi "Anlama Babası bize rehberlik etsin" ifadesiyle geliyor. Bu şaşırtıcı bükülme, Assassin'in Creed'in kullanılmayan potansiyelini mükemmel bir şekilde somutlaştırıyor.

İlk oyun zorlayıcı bir konsept (hedefleri öğrenmek, öğrenmek ve ortadan kaldırmak) tanıttı, ancak kısa bir şekilde kısa sürdü. Hem Altaïr hem de hedefleri kişilik yoktu. Assassin's Creed 2, ikonik Ezio ile işleri geliştirdi, ancak rakipleri az gelişmiş kaldı, özellikle Kardeşlik'te Cesare Borgia. Sadece Amerikan Devrimi sırasında belirlenen Assassin's Creed 3'te Ubisoft, hem avcı hem de avlanmaya eşit çaba harcadı. Bu doğal bir anlatı akışı yarattı ve o zamandan beri nadiren eşleşen bir oyun ve hikaye dengesi elde etti.

Mevcut RPG dönemi yaygın beğeni toplasa da, birçoğu Assassin'in inancının düşüşte olduğuna inanıyor. Açıklamalar değişir: Anubis ve Fenrir gibi tanrıları içeren gerçekçi olmayan binalar; romantizm seçenekleri; Ya da, tartışmalı olarak, Assassin's Creed: Anıların Gölgeleri'nin gerçek dünya figürünü kullanması Yasuke. Bununla birlikte, düşüşün, serilerin yayılan açık dünyalarda kaybedilen karakter odaklı hikaye anlatımından vazgeçmesinden kaynaklandığını iddia ediyorum.

Zamanla, Assassin's Creed, RPG ve canlı hizmet öğeleri içeriyordu: diyalog ağaçları, XP sistemleri, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme. Ancak daha büyük taksitler, sadece çok sayıda yan görev nedeniyle değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da boş hissediyor. Assassin's Creed Odyssey , Assassin's Creed 2'den daha fazla içerikle övünürken, genellikle az gelişmiş ve ahşap hissediyor.

Oyuncu seçimi teorik olarak daldırmayı geliştirirken, birden fazla senaryoya uyum sağlamak için uzun komut dosyaları genellikle daha odaklanmış etkileşime sahip oyunlara kıyasla cila yoktur. Aksiyon-macera döneminin sıkıca yazılmış senaryoları, ahlaktaki oyuncu güdümlü değişimlerden etkilenmeyen keskin bir şekilde tanımlanmış karakterler yarattı. Assassin's Creed Odyssey’in genişletilmiş içeriği genellikle yapay hissediyor ve önceki oyunların sürükleyici tarihsel figürleriyle keskin bir kontrast yaratıyor.

Xbox 360/PS3 ERA, Gaming'in en iyi yazılarından bazılarını üretti. Ezio'nun meydan okumasından "Beni ya da başka birini takip etmeyin!" Haytham'ın oğlu Connor'a trajikomik son sözlerine:

“Yanağını okşamak ve yanlış olduğumu söylemek niyetim olduğunu düşünmeyin. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim.”

Modern oyunlar genellikle basit bir suikastçıya karşı Tapınakçılar ikiliklerine güvenirken, daha önceki girişler gri alanları araştırdı. Assassin's Creed 3'te , yenilen Tapınaklar Connor'un inançlarına meydan okuyor. William Johnson, Tapınakçıların soykırımı önleyebileceğini öne sürüyor; Thomas Hickey suikastçıların misyonunu eleştiriyor; Benjamin Kilisesi perspektifi vurgular; ve İngiliz perspektifi sunuldu. Haytham, Connor'un Washington'a olan inancına meydan okuyor ve Washington'un Burning Connor's Village'daki rolünü ortaya koyuyor. Oyun cevaplardan daha fazla soru ile bitiyor ve anlatıyı güçlendiriyor.

Assassin's Creed 2'nin film müziğinden "Ezio'nun Ailesi" nin popülaritesi, PS3 döneminin karakter odaklı anlatılara odaklanmasını vurgular. Melankolik müzik, sadece Rönesans ortamından ziyade Ezio'nun kişisel kaybını yansıtır. Mevcut neslin dünya inşası ve grafiklerindeki gelişmelerini takdir etsem de, umarız dizinin köklerine döneceğini ve odaklanmış, karakter odaklı hikayeler sunacağını umuyorum. Ne yazık ki, bugünün pazarında, bu "iyi iş" olarak kabul edilemeyebilir.